معرفی کتاب همه چیز بودن

رویکرد اینشتینی برای همه مناسب نیست. برای برخی از ما تصور محول ‌کردن چند پتانسیلی‌ بودن به عصر ها و آخر هفته‌ ها نا پذیرفتنی است. ما ترجیح می‌ دهیم از گرسنگی تلف شویم تا اینکه چهل ساعت در هفته را برای کاری صرف کنیم که نمی‌ توانیم تمام وجودمان را در آن بگنجانیم؛ با این‌ حال برای بسیاری رویکرد اینشتینی می‌ تواند رهایی‌ بخش باشد.

با حذف فشار ناشی از نیاز به درآمد زایی از هر علاقه دست‌ مان را برای اکتشاف بدون نگرانی باز می‌ گذاریم؛ می‌ توانیم از شاخه‌ ای به شاخه‌ ای دیگر، از پروژه‌ ای به پروژه‌ ای دیگر و از خیالی به خیالی دیگر بپریم؛ می‌ توانیم چیز هایی را بر حسب میل خود کم ‌و زیاد کنیم، آن ‌هم بدون هیچ پیامد مالی یا هیچ‌ گونه باز خواست.

آیا رویکرد اینشتینی برای شما جذاب است یا نه؟ پاسخ این سؤال تا حدی به این بستگی دارد که ثبات در برابر انعطاف‌ پذیری چه ‌اندازه برای‌ تان ارزش به حساب می‌ آید. بیشتر افرادی که در فصل پنج حرفه‌ های چند پاره داشتند مراتب بالایی از انعطاف‌ پذیری و استقلال می‌ خواستند.

بسیاری از آنان مشاغل سنتی را ترک کرده بودند، چون برای‌ شان دنیای مناسبی نبود؛ در مقابل، اینشتینی‌ های خرسند برای ثبات ارزش بیشتری قائل‌ اند. آنان معمولاً روند کاری و ساختار و رفاقت موجود در فضای کار را دوست دارند. دل‌ چسب‌ بودن معمولاً در بینِ انگیزه‌ های اصلی اکثریت جامعه نیست، اما مزیت افزوده‌ ی الگوی اینشتینی برخورداری از عنوانِ شغلی سر راست و درک‌ شدن از سوی دیگران است. چند پتانسیلی‌ هایی که رویکرد اینشتینی را برگزیده‌ اند بعید است موقع معرفی خودشان در میهمانی دیگران را سردرگم کنند.

آنچه آنان را از بیشتر مردم متمایز می‌ کند نحوه‌ی پرداخت هزینه‌ های زندگی نیست، بلکه وجود آرایه‌ ی رنگارنگی از سرگرمی‌ ها و علاقه‌ های دیگر در زندگی‌ های‌ شان است.

ویژگی‌ های آدم‌ چند پتانسیلی

• این آدم‌ ها وقتی به یک موضوع جدید علاقه‌ مند می‌ شوند، خودشون رو پرت می‌ کنند وسط ماجرا، بدون اینکه حتی به عواقب اون کار فکر کنند. مهم اینه اون کار رو دوست داشته باشند و تصمیم گرفته باشند که انجامش بدن، من خودم اینطوری هستم که بعد از تصمیم، زمین و زمان رو بهم پیوند می‌ دم تا به چیزی که می‌ خوام برسم، مهم نیست نتیجه‌ اش چی میشه، مهم اینه انجام بدم.
• این آدم‌ ها کاری که در حال انجامش هستند را به بهترین شکل ممکن انجام می‌ دهند. مثلا اگر تصمیم بگیرند یک میز بسازند و خودشون رو پرت کنند وسط ساختن میز، قطعا بهترین میز ممکن که امکانات ساختش رو بتوانند مهیا کنند می‌ سازند. خیلی خوب تحقیق می‌ کنند، خیلی خوب طراحی می‌ کنند و در طول مسیر هر چیزی که لازم باشه یاد بگیرند را یاد می‌ گیرند، من خودم بعد از مدتی یاد گرفتم که چطوری یاد بگیرم، از اون به بعد دیگه از یادگیری هیچ چیز جدیدی نرسیدم.
• این آدم‌ ها بعد از مدتی خسته می‌ شوند و اون کار رو رها می‌ کنند. این به معنی نصفه انجام دادن کار نیست، مثلا من در ذهنم اینه که یک کتاب فروشی فوق‌ العاده داشته باشم و خودم بسازمش، تمام تلاش خودم رو می‌ کنم تا بهش برسم، وقتی انجامش میدم، گاهی هیچ پلنی برای ادامه ندارم و خسته میشم و دوست دارم کار جدیدی بکنم و یا حتی کار جدیدی بهم قبلش چشمک زده، ولی مهم اینه بهترین کتاب فروشی که میشه ساخت رو می سازم، این کاری هست که انجام میدم ولی خب زود هم ممکنه ازش خسته بشم، راه کار هایی البته برای این وضعیت پیدا کردم.